Ζαν ντε Λανέλ
| Ζαν ντε Λανέλ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1630 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός |
Ο Ζαν ντε Λανέλ, κύριος του Σαιντρώ και του Σαμπόρ (γαλλικά: Jean de Lannel, sieur du Chaintreau και du Chambort), γεννήθηκε τον 16ο αιώνα στο Γκαπ και πέθανε μετά το 1630, ήταν Γάλλος ιστορικός και πεζογράφος.[1][2]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ζαν ντε Λανέλ μεγάλωσε με τη φροντίδα του θείου του Ζαν ντε Ιλερέν που κατείχε μεγάλα αξιώματα μεταξύ των οποίων Σύμβουλος της Επικρατείας, Θησαυροφύλακας της Γαλλίας, Γενικός διευθυντής των Οικονομικών στο Πουατιέ, ο οποίος του έδωσε εξαιρετική εκπαίδευση. Ο Λανέλ παρέμεινε και σπούδασε οκτώ χρόνια στους Ιησουίτες. Αφού σπούδασε νομικά για δύο χρόνια, μπήκε στην υπηρεσία του στρατάρχη ντε Μπρισάκ. Μετά τον θάνατο του τελευταίου το 1563, πέρασε στην υπηρεσία του δούκα της Λωρραίνης, στο περιβάλλον του οποίου βρήκε υποστήριξη στο πρόσωπο του Λουδοβίκου της Λωρραίνης, φυσικού γιου του καρδινάλιου ντε Γκιζ. Ο Λουδοβίκος, ο οποίος ζούσε συχνά στο Παρίσι, είχε δημιουργήσει στο μέγαρό του ένα είδος Ακαδημίας, φιλολογικό και λογοτεχνικό κύκλο όπου συγκεντρώνονταν συγγραφείς και διανοούμενοι του αιώνα, συναθροίσεις στις οποίες συμμετείχε και ο Λανέλ.[3]
Ο Λανέλ συγκέντρωσε τις ομιλίες του στρατάρχη ντε Μπρισάκ και άλλων και τα εκτύπωσε με τον τίτλο Συλλογή πολλών δημοσίων λόγων, δηλώσεων, ομιλιών και ανακοινώσεων κρατικών υποθέσεων, ορισμένων αξιωματούχων του στέμματος και άλλων μεγάλων προσωπικοτήτων (Παρίσι, 1622).
Ο Λανέλ είναι περισσότερο γνωστός για το Σατιρικό Μυθιστόρημα (1624),[4] όπου παρουσιάζει την εικόνα των ταραχών και της διαφθοράς που βασίλευαν στη Γαλλία στις αρχές της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΓ΄. Το έργο είχε μεγάλη επιτυχία επειδή παρουσίαζε σύγχρονα πρόσωπα με υποτιθέμενα ονόματα, αναγνωρίσιμα από όλους. Σε μια δεύτερη έκδοση, ο Λανέλ άλλαξε τα ονόματα στους χαρακτήρες του και μετέφερε τη σκηνή από τη Γαλλία στην Ινδία, και ο τίτλος του βιβλίου έγινε Μυθιστόρημα των Ινδιών (1625). Αυτό το μυθιστόρημα είναι γεμάτο δράση, πολλούς χαρακτήρες, πικάντικες καταστάσεις και φαντασία και ο ήρωας εμπλέκεται σε απίθανες και παράξενες περιπέτειες, αλλά ένα σοβαρό ελάττωμα έγκειται στην έλλειψη ενδιαφέροντος που εμπνέει για τον ήρωα του μυθιστορήματος. Σήμερα το έργο παρουσιάζει ενδιαφέρον κυρίως για την κοινωνικο-ιστορική έρευνα.[5]
Συγγραφικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Le Roman satyrique, 1624 -Το Σατιρικό Μυθιστόρημα[4]
- Le Roman des Indes, 1625 -Το Μυθιστόρημα των Ινδιών
- Histoire de Don Jean Devxiesme, roy de Castille. Recueillie de diuers autheurs, 1621- Ιστορία του Δον Ζουάν Β΄, βασιλιά της Καστίλης.[6] Η έμπνευση αυτής της ιστορίας αποδόθηκε στον καρδινάλιο Ρισελιέ, ο οποίος, για να τονίσει τον κίνδυνο που διέτρεχαν οι πρίγκιπες υπό την επίδραση των ευνοούμενων, σχεδίασε την εικόνα της ανόδου και της πτώσης του Αλβαρέζ δε Λούνα, κοντόσταυλου της Καστίλης, έτσι ώστε να προκαλέσει συγκρίσεις κατακρίνοντας τη μεγάλη περιουσία που είχε αποκτήσει στη Γαλλία ο κοντόσταυλος Σαρλ ντ'Αλμπέρ, ευνοούμενος του Λουδοβίκου ΙΓ΄, αλλά αυτή η άποψη δεν είναι γενικά αποδεκτή.
- Histoire de la vie et de la mort d’Arthémise [Céleste Forget, née de Maillé], vrai modèle pour apprendre à bien vivre et à bien mourir, ensemble un discours consolatoire sur la mort, grandement utile pour faire haïr les vanités de la vie humaine, 1623 - Ιστορία της ζωής και του θανάτου της Αρτεμίζ [Céleste Forget, née de Maillé], πραγματικό πρότυπο για να μάθουμε να ζούμε καλά και να πεθαίνουμε καλά, μαζί μια παρηγορητική ομιλία για τον θάνατο, πολύ χρήσιμη για να κάνει τους ανθρώπους να μισούν τις ματαιοδοξίες της ζωής.
- La Deffaite des envieux, 1621 - Η ήττα των φθονερών.
- La Vie de Godefroy de Bouillon, duc de Lorraine et premier Roy Chretien de Ierusalem - Η ζωή του Γοδεφρείδου του Μπουγιόν, δούκα της Λωρραίνης και πρώτου Χριστιανού βασιλιά της Ιερουσαλήμ.
- Lettres de M. de Lannel, 1625 - Οι Επιστολές του κ. ντε Λανέλ
- Recueil de plusieurs harangues, remonstrances, discours et advis d’affaires d’estat de quelques officiers de la Couronne et d'autres grands personnages, 1622 - Συλλογή πολλών δημοσίων λόγων, δηλώσεων, ομιλιών και ανακοινώσεων κρατικών υποθέσεων, ορισμένων αξιωματούχων του στέμματος και άλλων μεγάλων προσωπικοτήτων
- Le Lis de chasteté, 1625 - Ο κρίνος της αγνότητας.[7]
Σχετικά άρθρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ A. Maynor Hardee, Jean de Lannel and the pre-classical French novel, Genève, Droz, 1967, 152 p.
- ↑ . «books.google.fr/Le Grand Dictionnaire historique : ou le mélange curieux de l'histoire sacrée et profane, Paris, chez Le Mercier, 1759, 544 p., p. 144».
- ↑ . «babelio.com/auteur/Jean-de-Lannel».
- ↑ 4,0 4,1 . «gallica.bnf.fr/Le romant satyrique de Jean de Lannel , escuyer seigneur du Chaintreau & du Chambort».
- ↑ . «babelio.com/livres/de-Lannel-Le-Romant-satyrique-de-Jean-de-Lannel/».
- ↑ . «books.google.gr/Histoire de d. Iean Devxiesme, roy de Castillo. Recueillie de diuers autheurs».
- ↑ . «data.bnf.fr/fr/jean_de_lannel/».